13 Pieces, Op. 76: No. 2. Etude - Jean Sibelius
"13 Pieces, Op. 76: Nr 2. Etuda" autorstwa Jeana Sibeliusa to utwór fortepianowy skomponowany w formie etiudy. Utwór ten jest częścią zbioru 13 miniatur fortepianowych opublikowanych w 1911 roku. Etuda ta charakteryzuje się melodyjnym motywem, który jest powtarzany i rozwijany w różnych wariacjach przez cały utwór. Sibelius wykorzystuje w tej kompozycji różnorodne techniki gry fortepianowej, takie jak legato, staccato i akordy, co sprawia, że utwór ten jest zarówno technicznie wymagający, jak i pełen emocji. "13 Pieces, Op. 76: Nr 2. Etuda" jest przykładem mistrzowskiego wykorzystania formy etiudy w muzyce fortepianowej i stanowi ważny element w twórczości tego wybitnego fińskiego kompozytora.
Jean Sibelius
Jean Sibelius, czyli Johan Julius Christian Sibelius, urodził się 8 grudnia 1865 roku w Hämeenlinna, Fińska. Jego ojciec był lekarzem, a matka pochodziła z rodziny szwedzkojęzycznej. Już w młodym wieku Sibelius zainteresował się muzyką i rozpoczął naukę gry na skrzypcach. Studiował w Helsinkach i Berlinie, gdzie poznał wielu wybitnych kompozytorów swojej epoki. Jego muzyka była silnie inspirowana fińską przyrodą i folklorem. Sibelius jest uznawany za jednego z największych kompozytorów symfonicznych XX wieku. Jego najbardziej znane dzieło to poemat symfoniczny "Finlandia", który stał się symbolem walki narodowej Finów o niepodległość. Inne znaczące kompozycje to Symfonia nr 2 i Valse triste. Sibelius miał ogromny wpływ na muzykę klasyczną, wprowadzając nowe techniki kompozytorskie i eksperymentując z formą i harmonią. Jego prace były cenione zarówno w Finlandii, jak i na całym świecie. Jean Sibelius zmarł 20 września 1957 roku w Järvenpää, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii muzyki klasycznej. Jego dziedzictwo muzyczne nadal inspiruje kolejne pokolenia kompozytorów i wykonawców.