No. 9 in G sharp minor - Alexander Scriabin
"Nr 9 w G-dur" autorstwa Aleksandra Skriabina jest utworem fortepianowym, który został skomponowany w tonacji gis-moll. Utwór ten jest częścią jego cyklu Preludiów op. 11. Kompozycja ta cechuje się melancholijnym i refleksyjnym nastrojem, charakterystycznym dla twórczości Skriabina. Utwór składa się z delikatnych melodii i harmonii, które stopniowo rozwijają się i budują napięcie muzyczne. Nr 9 w G-dur jest przykładem geniuszu kompozytorskiego Skriabina oraz jego umiejętności tworzenia muzyki o głębokim wyrazie emocjonalnym.
Alexander Scriabin
Aleksander Nikolajewicz Skriabin był rosyjskim kompozytorem i pianistą, urodzonym 6 stycznia 1872 roku w Moskwie. Jego matka była pianistką, co wpłynęło na wczesne zainteresowanie muzyką. Skriabin studiował w Konserwatorium Moskiewskim, gdzie zdobył gruntowne wykształcenie muzyczne. Jego muzyka ewoluowała znacząco przez całe życie, początkowo tworzył w stylu romantycznym, inspirowany muzyką Chopina i Liszta, a następnie rozwijał własny, niepowtarzalny styl, który obejmował elementy impresjonizmu i symbolizmu. Jednym z największych osiągnięć Skriabina było stworzenie swojej teorii "muzycznego koloru", w której przypisywał dźwiękom konkretne kolory i emocje. Był jednym z pierwszych kompozytorów, którzy eksperymentowali z dźwiękiem i jego percepcją. Jego najbardziej znanymi dziełami są Sonaty na fortepian, Poematy symfoniczne oraz Symfonie. Jego muzyka była innowacyjna i kontrowersyjna w swojej epoce, ale miała ogromny wpływ na przyszłe pokolenia kompozytorów, w tym na takich artystów jak Igor Strawinski czy Arnold Schoenberg. Skriabin zmarł 27 kwietnia 1915 roku w Moskwie, pozostawiając po sobie dziedzictwo muzyczne, które nadal inspiruje i fascynuje słuchaczy na całym świecie. Jego eksperymenty z dźwiękiem i kolorem sprawiły, że jego muzyka jest uznawana za jedną z najbardziej oryginalnych i innowacyjnych w historii muzyki.